دادگاه در مورد Docket Number 666 5-4 تقسیم می کند

درخواست اضطراری ترامپ برای توقف صدور حکم، دارای شماره دفتر است 24A666. گاهی حقیقت عجیب تر از خیال است.

دادگاه تکذیب کرد درخواست با 5-4 رای. قاضی های توماس، آلیتو، گورسوش و کاوانا می توانستند درخواست را قبول کنند. بر اساس ریاضیات، می د،م که رابرتز و قاضی بارت به رد درخواست رای دادند. در گذشته، من ،یب فعلی را به ،وان یک دادگاه 3-3-3 بر روی داکت سایه توصیف کرده ام. اما برای داک اورژانس فکر کنم الان 5-4 دادگاه داریم. من فکر می کنم که عدالت کاوانا کمی تغییر کرده است. این همان انشعاب در به وجود آمد کیس سیم تیغ پارسال. قاضی بارت با اعطای کمک های اضطراری مخالف است (مگر اینکه پرونده از ناحیه پنجم باشد)، در حالی که قاضی کاوانا اهمیت امداد اضطراری را تشخیص می دهد. در ادامه، من فکر می کنم رابرتز و بارت به طور مداوم در مورد پرونده اضطراری علیه ترامپ رای خواهند داد، حتی اگر ممکن است برای ترامپ در سند شایستگی حکم کنند.

به اعتبار ا،ریت، توضیح مختصری وجود دارد که چرا از اقامت رد شد. دو دلیل ارائه شده است.

درخواست (24A666) برای توقف به قاضی سوتومایور ارائه شده و توسط او به دادگاه ارجاع شده است، از جمله به دلایل زیر. اول، نقض شواهد ادعا شده در دادگاه ایالتی ترامپ رئیس جمهور منتخب را می توان در یک دوره عادی تجدید نظر بررسی کرد. ث،اً، با توجه به قصد اعلام شده دادگاه بدوی مبنی بر صدور حکم "ا،اج بدون قید و شرط" پس از یک جلسه استماع مجازی مختصر، باری که حکم بر مسئولیت رئیس جمهور منتخب تحمیل می کند، نسبتاً بی اهمیت است. قاضی توماس، قاضی آلیتو، قاضی گورسچ و قاضی کاوانا به این درخواست موافقت خواهند کرد.

فکر می کنم بارت، استاد سابق مدارک و دادگاه های فدرال، اولین نکته را نوشته است. کوتاه است، دقیق، و همه چیزهایی را می گوید که بارت فکر می کند. در واقع، در ترامپ علیه آمریکا، قاضی بارت با حکم ا،ریت مخالفت کرد که دادگاه نمی تواند اقدامات "مصون" را بپذیرد. شواهد در محاکمه او اجازه می داد که این شواهد را بپذیرد. به نظر می رسد بارت فکر می کند که دادگاه بدوی می تواند مسائل مربوط به پذیرش را تعیین کند. همچنین، بارت با دکترین مصونیت (که امکان بازنگری بین المللی را فراهم می کند) مخالفت کرد و در عوض گفت که مصونیت می تواند به ،وان دفاع مطرح شود و سپس «در یک دوره عادی تجدیدنظر به آن رسیدگی شود». این جمله به طور خلاصه ACB است.

نکته دوم جان رابرتز در هسته اوست. می پرسد بارها چیست؟ ترامپ باید در یک «جلسه مجازی کوتاه» بنشیند. او حتی نباید توجه کند! قاضی مرچان بدون هیچ گونه مجازات واقعی حکم صادر می کند. و تاثیر آن بارها چیست؟ تأثیر «نسبتاً غیر قابل توجه» بر «مسئولیت های رئیس جمهور منتخب». آن مسئولیت ها چیست؟ و "نسبت" به چه چیزی؟ آیا تا به حال تجربه ای در تاریخ جمهوری وجود دارد که حتی از راه دور قابل مقایسه باشد؟ رابرتز به هیچ یک از این سوالات پاسخ نمی دهد. در طرف دیگر دفتر، مزایای ادامه صدور حکم چیست؟ رابرتز نمی گوید. هیچ چیزی در مورد اهمیت نهایی بودن، یا اجازه دادن به اجرای عدالت، یا چیزی شبیه به آن. و این حرف است. رابرتز هیچ فایده ای از محکومیت ترامپ به بی زم، نمی بیند. تست تعادل واقعی وجود ندارد زیرا رابرتز واقعاً بارها را در برابر هیچ چیز متعادل نمی کند. او فقط می گوید که بارها آنقدرها هم بد نیستند، پس آن را بمکید. این فقط وزن برای رد برنامه است.

من می دانم که دادگاه در مقایسه با عجله برخی از مسائل در مورد چرایی رد درخواست را احساس کرد. منتقدان خواهان توضیحی در مورد "سایه" هستند. اما این توضیح کاملاً رضایت بخش نبود. من ترجیح می دادم یک جمله ا،اج کنم تا اینکه بخواهم "مسئولیت های رئیس جمهور منتخب" را بر اساس قانون اساسی تجزیه و تحلیل کنم.