آیا دموکرات ها می توانند در نهایت یاد بگیرند که داستان قانع کننده تری درباره امنیت عمومی بیان کنند؟

در طول این فصل انتخابات گذشته، هر زمان که بحث جنایت مطرح شد، بسیاری از ما احساس می‌کردیم که در «روز گراندهاگ» در سال 1988 گیر افتاده‌ایم و شاهد اژدر شدن کمپین ریاست‌جمهوری مایکل دوکاکیس توسط تبلیغات ویلی هورتون هستیم.

به نظر می رسید که تعداد زیادی از دموکرات ها در رقابت های کلیدی سنا، فرمانداری و کنگره به آنچه کریستینا گریر بر،ب “مکالمه باینری نادرست …. جایی که یا پلیس می خواهید یا جرم می خواهید.”

وقتی متهم به «نرم‌پذیری در برابر جرم» شدند، لکنت زبان می‌،د، اغلب از حمایت از وثیقه و سایر اصلاحات عقب‌نشینی می‌،د، «کمبود پول پلیس» را محکوم می‌،د و تلاش زیادی برای تغییر موضوع داشتند. بسیاری از آنها به سبک جمهوری خواه و دفاعی ظاهر شدند.

اما پس از آن این اتفاق خنده دار رخ داد: حملات به اندازه ای که جمهوری خواهان امیدوار بودند یا دموکرات ها از آن می ترسیدند مؤثر نبودند. مشخص می‌شود که حداقل برخی از مردم به دهه‌های گذشته آشفتگی، اعتراضات، ویدئوهای ویروسی و حجم‌های تحقیقاتی که در مورد آسیب‌های حبس‌های دسته‌جمعی، پیگردهای بیش از حد غیرتمندانه و پلیس‌های تبعیض‌آمیز نژادی پرداخته‌اند، توجه داشته‌اند.

با این حال، اتهامات «نرم به جنایت» احتمالاً حداقل یک کرسی سنا در ویسکانسین و تعداد کمی از رقابت‌های کنگره در نیویورک و جاهای دیگر را برای دموکرات‌ها تمام کرد. اگر دموکرات ها از یک گلوله در این چرخه انتخابات طفره رفتند، به زودی یک گلوله دیگر وجود خواهد داشت و بعد از آن یک گلوله دیگر وجود خواهد داشت.

به جای آن که به قول جوآن والش از ملت، گرفتار شود “صافی کف پا” دوباره، اکنون زمان آن است که دموکرات‌ها پیام‌های جایگزین جدیدی در مورد رابطه بین جرم، امنیت عمومی و سلامت جامعه بسازند و آزمایش کنند که موفقیت‌های سختی را که طرفداران اصلاحات در دهه گذشته به دست آورده‌اند، تضعیف نکنند.

درست است، این کار آس، نیست. ما می د،م از تحقیق انجام شده توسط موسسه FrameWorks (افشای کامل، من با موسسه FrameWorks کار کرده‌ام و با مدیر اجرایی آن مقاله‌هایی نوشته‌ام) که آمریکایی‌ها به جرم و جنایت از دیدگاه فردی نگاه می‌کنند.

ا،ر آنها به طور پیش‌فرض مجازات‌های سخت‌گیرانه را به‌،وان بازدارنده تأیید می‌کنند، مگر اینکه به تفکر سیستمی هدایت شوند. بنابراین، تعجب آور نیست که، هنگامی که جرم و جنایت در حال افزایش است – یا حداقل زم، که مردم فکر می کنند – بیشتر آنها به طور غریزی اعتماد می کنند. جمهوری خواهان بیشتر از دموکرات ها، زیرا آنها ،، هستند که با پیام های “سخت در برابر جرم” مرتبط هستند.

اما در دهه گذشته، دو سازمان ارتباطات ملی معتبر-موسسه فریم ورکز و دستور کار فرصت-تحقیقات گسترده‌ای در مورد چگونگی «قالب‌بندی» موضوعات جرم و جنایت و امنیت عمومی به‌منظور افزایش حمایت عمومی از اصلاحات انجام داد.

FrameWorks استفاده از استعاره “دستورهای عدالت” را در گروه های متمرکز به ،وان راهی برای کمک به عموم مردم در درک نیاز به انواع رویکردهای غیر سرط، برای مبارزه با خشونت و جرم آزمایش کرد:

به این فکر کنید که یک دوچرخه چگونه کار می کند و چگونه باید دنده های مختلف داشته باشد و برای کارکرد موثر و کارآمد از دنده های مختلف استفاده کند. اگر آن دوچرخه قرار است کار کند، به دنده های مختلفی برای استفاده در موقعیت های مختلف نیاز دارد. سیستم عدالت کیفری که اکنون داریم در تلاش است تا با انواع مختلفی از موقعیت‌ها و تنها با استفاده از یک ابزار … زندان مق، کند. ما باید ابزارهای عدالت دیگری برای افرادی که وارد این سیستم می‌شوند داشته باشیم، مانند خدمات سلامت روان، خدمات اعتیاد یا عدالت نوجوانان. خدمات. ما باید سیستم عدالت کیفری را تغییر دهیم تا مطمئن شویم که این سیستم دارای چرخ دنده های مختلف برای اه، مختلف است و به گونه ای تنظیم شده است که از ابزار من، در موقعیت من، استفاده کند. اگر این کار را انجام دهیم می‌تو،م نتایج را بهبود بخشیم و همه به جایی که باید برویم برسیم.

محققان FrameWorks دریافتند که این استعاره به مردم کمک می کند تا از تمرکز بر بازیگران فردی به سمت درک نیاز به اصلاحات سیستمی دور شوند. FrameWorks نیز پیشرو با ارزش “عمل گرایی” افزایش حمایت از اصلاحات مترقی پیام زیر بر روی 8000 پاسخ دهنده آزمایش شد:

ما می د،م که جوامع با بیکاری بالا، مدارس ضعیف و کمبود منابع دیگر دارای نرخ بالایی از جرم و جنایت هستند. این مشکل به ویژه به کودکان و بزرگسالان جو، که ممکن است در سیستم ختم شوند آسیب می زند. اگر برای حل مشکلات جوامع خود یک رویکرد عقل، داشته باشیم، می‌تو،م جرم و جنایت را کاهش دهیم و امنیت عمومی را افزایش دهیم.

به طور خاص، ما باید کارهای عملی را شناسایی کنیم که می تو،م برای رسیدگی به این مسائل و مسائل دیگر انجام دهیم.

از سوی دیگر، اگر به جای استفاده از جایگزین های اثبات شده، منابعی را صرف فرستادن افراد بیشتری به زندان کنیم، این مشکلات همچنان باقی خواهد ماند. رویکرد مسئولانه به عدالت کیفری کشور ما را ایمن تر خواهد کرد و به همه آمریکایی ها کمک خواهد کرد.

دستور کار فرصت توصیه می کند «ترویج الف روایت جدید در مورد چه جامعه ای ایمنی به نظر می رسد» و قالب بندی مجدد گفتگو برای یادآوری مردم که اصلاح سیستم راهی به سوی ایمنی واقعی جامعه است.

برنامه فرصت در خود پیشنهاد می کند: «نیازی نداریم برای حفظ امنیت همه به تنبیه و سختگیری تکیه کنیم. اصلاحات عدالت کیفری “راهنمای عبارت”. موارد زیر یکی از پاسخ‌های پیشنهادی آن‌ها به فراخوان‌های «قانون و نظم» است:

وقتی به سیستم به ،وان یک کل نگاه می کنیم، همه ما ایمن تر هستیم. هنگامی که از افراد در هنگام ورود مجدد به جوامع خود حمایت می کنیم. و زم، که ما سیاست هایی را اتخاذ می کنیم که افراد را در شبکه حمایت اجتماعی خود نگه می دارد.

ما باید سیاست های جنایی را با نگاه ، به تأثیرات آنها بر کل سیستم بررسی کنیم. ما نباید به سیاستمداران اجازه دهیم تا مصادیق فردی را برای ترویج سیاست‌هایی که بیشتر از اینکه مفید باشند، آسیب می‌رسانند، پر شور کنند.

چگونه این قطعات را در یک چشم انداز قانع کننده کنار هم قرار دهیم؟ توماس ابت آن را مطرح کرد در مقاله ای برای نیوزویک، مستقیماً «انتخاب نادرستی» را که جمهوری‌خواهان دائماً تحمیل می‌کنند، به چالش می‌کشند و به نظر می‌رسد که بسیاری از رسانه‌ها به طور انعکاسی می‌پذیرند:

عموم مردم به طور مداوم با یک انتخاب نادرست بین مطلق ها روبرو می شوند: همه چیز مربوط به پلیس و پیگرد قانونی سخت است، یا این پلیس و دادستان هستند که مشکل دارند… این پویایی ما در مقابل آنها عمیقاً برای تلاش های سالم ضد خشونت م،ب است، زیرا همه چیزهایی که در مورد آن می د،م. کاهش خشونت به ما می گوید که ما به اجرای قانون نیاز داریم، اما به جامعه و سایر شرکا نیز نیاز داریم.

… ما باید به خاطر داشته باشیم که حل یک مشکل جدی مرگبار است، نه برنده شدن در یک استدلال انتزاعی. این در مورد بازگرداندن مردم به هم است، نه جدا ، آنها.

مبادا چرخش نامزدها یا مقامات ،تی از مجازات جنایت به سمت ایجاد جوامع قوی، اتهامات لیبرالیسم «خونریزش قلب» یا «آغوش اوباش» را برانگیزد، تحقیقات قانع‌کننده‌ای وجود دارد که می‌تواند برای حمایت از روایت بزرگ‌تر مورد استفاده قرار گیرد.

به ،وان مثال، ما می د،م که حبس بیش از حد می تواند جوامع را تا حدی بی ثبات کند که در واقع کمتر ایمن شوند. ما می د،م که اصلاحات کم وثیقه کمی که اجرا شد در سرتاسر کشور مسئول افزایش جرم و جنایت نبودند، و با اجازه دادن به افراد برای بازگشت به خانه‌ها، مشاغل و خانواده‌های خود، تقریباً مطمئناً از فعالیت‌های مجرمانه بیشتر جلوگیری ،د.

ما می د،م که پلیس بیشتر به م،ای ایمنی بیشتر نیست و که آنها به طور متوسط ​​تنها 4 درصد از زمان خود را صرف می کنند رسیدگی به جرایم خشن ما آن را مید،م فارغ التحصیلی افراد بیشتری از دبیرستان استراتژی موثرتری برای کاهش جرایم خشن نسبت به افزودن افسران پلیس است.

ما آن را مید،م روشنایی بهتر در محله های خاص در عصر می تواند به میزان قابل توجهی میزان جرم و جنایت خشن را کاهش دهد. ما آن را مید،م برنامه های تحت رهبری جامعه می تواند در مهار خشونت بسیار مؤثرتر و ارزان تر از اتکای بیش از حد به دستگاه عدالت کیفری باشد.

به عبارت دیگر، استراتژی‌های زیادی برای کاهش جرم وجود دارد که اجرای آن‌ها ساده‌تر، مقرون‌به‌صرفه‌تر، بی‌رحمانه‌تر و از نظر نژادی متفاوت از افزایش مدت محکومیت‌های زندان (که به ،وان یک عامل بازدارنده ناکارآمد است)، قفل ، بیشتر هستند. مردم پیش از محاکمه، و قرار دادن پلیس بیشتر در جوامعی که قبلاً بیش از حد پلیس هستند، جایی که ،نان به طور معمول به دلیل جرایم جزئی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و جنایات خشونت آمیز نادیده گرفته می شود.

این استراتژی ها جوامع قوی تر و سالم تری را برای همه ایجاد می کند. دلیلی وجود ندارد که نامزدهای انتخابات نتوانند حالت ت،عی خود را کنار بگذارند و با افتخار چنین دیدگاهی را بیان کنند.

یکی از نامزدهای موفق – وس مور که اکنون فرماندار منتخب مریلند است – به پیروی از این فرمول نزدیک شد. او بحث در مورد جنایت را آغاز کرد با تأیید نگر،‌های واقعی بسیاری از مردم در مورد افزایش خشونت: «هیچ اولویت یا مسئولیتی برای رئیس اجرایی بالاتر از تضمین امنیت عمومی نیست، و افزایش جرم و جنایت یک مشکل سراسری است که به رهبری ایالتی نیاز دارد».

در انجام این کار، او به توصیه آناند جیریداراداس عمل کرد در اخیر نیویورک تایمز ستون: “با افراد در جایی که هستند ملاقات کنید … و سپس سعی کنید آنها را در جهت دلخواه حرکت دهید.”

وی ضمن تاکید مجدد بر حمایت خود از اجرای قانون، خواستار افزایش مجازات ها نشد، بلکه خواستار پاسخی چند لایه که شامل به شرح زیر:

ما باید به طور مستقیم به مسائل زیربنایی که منجر به جرم و جنایت می شود بپردازیم. ما باید جوامع را به ،وان بخشی از پاسخ به مداخله در جبهه، قبل از وقوع جرم و قبل از درگیر شدن مردم در سیستم عدالت کیفری توانمند کنیم… جرم یک مشکل پیچیده اجتماعی-اقتصادی است و نیازمند یک رویکرد جامع و تهاجمی است که شامل حمایت می‌شود. اجرای قانون، توانمندسازی جوامع، هماهنگی با حوزه های قضایی محلی و تمرکز لیزر بر نتایج.

به عبارت دیگر، او یک استراتژی چند لایه را پذیرفت – Justice Gears – و ارزش عمل گرایی را با بی،ه خود در مورد “تمرکز لیزری بر نتایج” برانگیخت. مهم این است که او برنده شد.

خبر خوب این است که ترس افکنی در مورد جرم و جنایت ممکن است دیگر آنقدر که جمهوریخواهان معتقد بودند یک استراتژی انتخاباتی موثر نباشد.

اگر صحت داشته باشد، ممکن است افکار عمومی نسبت به آنچه که ا،ر دموکرات‌ها ارائه کرده‌اند، در معرض پیام‌های ظریف‌تری قرار گیرند – پیامی که ایمنی، جامعه‌سازی و شواهد در مورد آنچه کار می‌کند – نه مجازات و اجرای قانون خشن‌تر را در اولویت قرار می‌دهد.

همانطور که توماس ابت نوشت: “ما می تو،م عدالت و امنیت را همزمان داشته باشیم.” ما به چند سخنگوی برجسته نیاز داریم تا به دیگران شهامت بدهند که با افتخار و بدون عذرخواهی این استدلال را مطرح کنند.