بیانیه نهایی قدرتمند ولادیمیر کارا مورزا، رهبر مخالفان روسیه به دادگاه

اوایل امروز، ولادیمیر کارا مورزا، مخالف برجسته و رهبر مخالفان روسیه بود به 25 سال زندان محکوم شد به دلیل مخالفت با جنگ ولادیمیر پوتین علیه اوکراین. در اینجا گزیده ای از ترجمه ،یسی بی،ه نهایی قانع کننده او به دادگاه:

در مرحله ای از شهادت من، قاضی رئیس دادگاه به من یادآوری کرد که یکی از موارد تخفیف این است که “پشیم، از آنچه [the accused] انجام داده است.” و اگرچه چیزهای جالبی در مورد وضعیت فعلی من وجود ندارد، اما نتوانستم لبخند نزنم: جنایتکاران باید از اعمال خود پشیمان شوند. اما من به خاطر عقاید سیاسی ام در زندان هستم. مخالفت با جنگ در اوکراین. برای چندین سال مبارزه علیه دیکتاتوری ولادیمیر پوتین. برای تسهیل اتخاذ تحریم های بین المللی شخصی بر اساس قانون Magnitsky علیه ناقضان حقوق بشر.

من نه تنها از هیچ یک از اینها توبه نمی کنم، بلکه به آن افتخار می کنم. من به هر کلمه ای که گفته ام و هر کلمه ای که توسط این دادگاه متهم شده ام، می پذیرم. من خودم را فقط به خاطر یک چیز سرزنش می کنم: اینکه در طول سال های فعالیت سیاسی ام نتوانسته ام به اندازه کافی هموطنانم و سیاستمداران کافی در کشورهای دموکراتیک را در مورد خطری که رژیم فعلی ،لین برای روسیه و برای روسیه ایجاد می کند متقاعد کنم. جهان امروز این برای همه آشکار است، اما به قیمتی وحشتناک – بهای جنگ.

من چند اصلاح کوچک در متن بالا انجام داده ام، بنابراین بهتر است متن اصلی روسی (که در دسترس است) منع، شود اینجا).

بعداً در بی،ه، کارا مورزا ابراز اطمینان می کند که دیدگاه روسیه در مورد جنگ و رژیم پوتین در طول زمان تغییر خواهد کرد:

می دانم که روزی فرا می رسد که تاریکی بر سر کشور ما از بین خواهد رفت. هنگامی که سیاه را سیاه و سفید نامیده می شود، سفید نامیده می شود. وقتی در سطح رسمی تشخیص داده شود که دو ضرب در دو هنوز چهار است. هنگامی که جنگ را جنگ و غاصب را غاصب می نامند. و هنگامی که ،، که این جنگ را برافروخته و راه انداختند، به جای ،، که سعی در توقف آن داشتند، به ،وان جنایتکار شناخته خواهند شد.

این روز همانقدر ناگزیر خواهد آمد که بهار پس از سردترین زمستان هم می آید. و آنگاه جامعه ما چشمان خود را باز خواهد کرد و از این که چه جنایات وحشتناکی از جانب آن انجام شده، وحشت خواهد کرد. از این درک، از این تأمل، مسیر طول،، دشوار اما حیاتی به سوی بازیابی و احیای روسیه، بازگشت آن به جامعه کشورهای متمدن آغاز خواهد شد.

ای کاش می توانستم به اندازه کارا مورزا از این موضوع مطمئن باشم. اما شایان ذکر است که تحولات مشابهی در کشورهای مختلف در سراسر جهان رخ داده است. امروزه ا،ر آلم،‌ها، ایتالیایی‌ها و ژاپنی‌ها ماهیت شیط، رژیم‌هایی را که در دهه‌های 1930 و 40 بر آن کشورها حکومت می‌،د، می‌شناسند. در ایالات متحده، ا،ر آمریکایی‌ها به شرارت‌های تاریخی برده‌داری، تبعیض نژادی و سرکوب بومیان آمریکا پی برده‌اند. کاملاً ممکن است که در آینده یک انتقال مشابه در روسیه رخ دهد. ،، که معتقدند روس‌ها ذاتاً اقتدارگرای بی‌رحمی هستند که قادر به تغییر نیستند، باید تاریخ طول، اظهارات مشابه در مورد آلم،‌ها و ژاپنی‌ها را به یاد بیاورند.

همانطور که در پستی به من،ت یک سالگی جنگ فعلی توضیح دادم، چنین تحولاتی اغلب با ش،ت در جنگ تسهیل می شود. همانطور که نمونه های نازی ها، کنفدراسیون ها و دیگران نشان می دهد، ش،ت اغلب به بی اعتبار شدن ایدئولوژی رژیم ش،ت خورده کمک می کند. در صورت ش،ت قاطع در اوکراین، ناسیونالیسم امپریالیستی پوتین در نظر روس ها بی اعتبار می شود. این یک دلیل اضافی برای فشار برای چنین نتیجه ای فراهم می کند.

شجاعت کارا مورزا، مانند ایلیا یاشین، که در ماه دسامبر به 8.5 سال حبس محکوم شد، موضوع نگرش من، غرب را نسبت به روس ها در زمان حاضر نیز مطرح می کند. در پست فوریه من در مورد یاشین [w، is no relation of mine, the name “Ilya” is a common one]توضیح دادم که چرا هم ملاحظات اخلاقی و هم ملاحظات عملی باید ما را به سمت رد نظریه‌های گناه جمعی سوق دهد و درهای خود را به روی مهاجران روسی که از رژیم پوتین فرار می‌کنند باز کنیم:

همانطور که یاشین پیشنهاد می کند [in a statement he wrote from prison]انتساب گناه جمعی به خودی خود اشتباه است – بی گناه را با مجرم مخلوط می کند. علاوه بر این، آنها با اعتبار بخشیدن به ادعاهای رژیم مبنی بر دشمنی غرب با روس ها، به سود تبلیغات رژیم بازی می کنند.

اول، من تعجب می‌کنم که چند نفر از ،، که روس‌ها را به خاطر عدم اعتراض کافی مقصر می‌دانند، اگر در حال حاضر در روسیه بودند، خودشان حاضر به انجام این کار خواهند بود، و صحبت ، به م،ای خطر یک حبس طول، است، مانند آنچه یاشین دریافت کرد؟ ما باید مراقب تحمیل معیارهایی به دیگران باشیم که اگر به جای آنها بودیم، به اندازه خودمان عمل نمی‌کردیم.

دوم، همانطور که بارها و بارها از آن بحث کرده ام آغاز جنگملاحظات اخلاقی و عمل‌گرایانه به نفع باز ، درهای ما به روی روس‌هایی که از رژیم فرار می‌کنند، توصیه می‌کنند، درست همانطور که ما – تا حد زیادی – برای پناهندگان اوکراینی انجام داده‌ایم (I به راحتی نمی توان متهم کرد غفلت از علت دومی)…. بنابراین، تعداد بیشتری از ظلم رها می شوند و “فرار مغزها” و از دست دادن نیروی انس، تحمیل شده به رژیم پوتین بزرگتر خواهد بود. تا جایی که از تئوری‌های گناه جمعی برای توجیه ممنوعیت مهاجران روسی استفاده می‌شود، تأثیری عمیقاً م،ب دارند.

در نهایت، طرح نگرش منفی کمتر نسبت به مردم روسیه به نفع درازمدت اوکراین و غرب است. اقدام نظامی ممکن است اوکراین را قادر سازد تا نیروهای روسیه را از خاک خود بیرون کند و به تهدید فوری فتح پایان دهد. اما تهدید بلندمدت روسیه تنها در صورتی از بین خواهد رفت که رژیم ملی‌گرای مستبد پوتین با رژیمی بسیار لیبرال‌تر جایگزین شود که از ظلم و ستم و فتح چشم پوشی می‌کند.

هیچ یک از اینها به این م،ی نیست که پوتین به تنهایی مقصر جنگ و بدی های آن است. بدیهی است که او همکاران زیادی دارد، از جمله برخی که مسئول جنایات وحشتناک هستند. این افراد مستحق محکومیت و – در صورت امکان – مجازات هستند. اما ما باید بین آنها و جمعیت به طور کلی تمایز قائل شویم. در واقع، مجازات جنایات جنگی یکی دیگر از اه،ی است که – به احتمال زیاد – تنها از طریق آزادسازی روسیه قابل دستیابی است.

من همچنین در اینجا به مسائل مربوط به گناه جمعی پرداختم.