دوستان جان و النا

که در نوامبرستون روت مار، با این حکایت باز شد:

در روز پای، مباحثات شفاهی ترم گذشته، صدای رئیس دادگستری در هنگام خداحافظی با قاضی بازنشسته، استفان جی بریر، از احساس ش،ته شد. برای جان جی رابرتز جونیور که معمولاً دکمه‌هایش را بسته بود، لحظه‌ای شگفت‌انگیز بود، و به نظر می‌رسید که بیش از غم و اندوه از رفتن یک همکار قدیمی اش دلالت کند. دور از ذهن نیست که تصور کنیم رابرتز برای پایان قاطع دیدگاه خود مبنی بر ریاست بر نهادی که بالاتر از جنگ حزبی عمل می کند عزادار بود. “من تنها دوستم را در دادگاه از دست دادم” رابرتز بعد از آن به ،ی گفت.

رابرتز به ،ی گفت که به روث مار، یا چیزی شبیه به آن گفته است. واکنش اولیه من این بود که عدالت کاوانو چطور؟ رابرتز و کاوانو مانند دو نخود در یک غلاف متوسط ​​رای می دهند. با این حال، ظاهرا، رابرت، همکار خود، Chevy Chaser را دوست نمی‌داند. آخ.

اکنون، ستونی از جاش گرشتاین داریم سیاسی درباره عدالت کاگان دوستان او نیز با مطبوعات صحبت می کنند.

در مصاحبه‌ها، دوستان و متحدان قاضی ۶۲ ساله نشان می‌دهند که او بر سر یک دوراهی بزرگ قرار دارد – به این فکر می‌کنند که آیا فروپاشی در صحنه سیاسی گسترده‌تر آمریکا، تلاش‌های یک دهه‌ای او را برای یافتن سازش و اجماع در مورد عالی‌ترین دادگاه کشور منسوخ کرده است، در حالی که کاشتن تردید در مورد آینده اش

این واقعیت که به نظر می‌رسد اظهارات او باعث واکنش‌های عمومی به همان اندازه غیرعادی توسط برخی از همکاران محافظه‌کار او – به ویژه قاضی ساموئل آلیتو – شده است، تنها بر احساس نارضایتی تأکید کرد.

یکی از همکاران قدیمی که مانند بسیاری از مصاحبه شوندگان برای این داستان، به دلیل حساسیت مسائل مربوطه و به دلیل نگر، در مورد تأثیر بر پرونده های در حال رسیدگی در دادگاه، خواست ناشناس صحبت کند، گفت: “به وضوح خیلی خوشحال نیست.”

بسیاری اظهارات او را هشداری عمیق می دانستند که همه چیز در دادگاه خوب نیست، هم از نظر روابط بین قضات و هم از نظر شهرت تاریخی.

…

یکی از همکاران کاگان در پاسخ به سوالی درباره انتقاد غیرمعمول علنی عدالت لیبرال از همکارانش گفت: «النا بسیار هدفمند و با شخصیت است. “او مسیر دیگری را امتحان کرد، درست است؟… او با اسکالیا به تیراندازی اسکیت رفت. او با گورسوچ به ایسلند سفر کرد… او همه چیز را امتحان کرده است. او قرار بود سازنده پل شود.”

در ژوئن 2020، رابرتز و قاضی کاگان در صدر جهان بودند. تقریباً در هر مورد، رابرتز و کاگان توانستند به توافقی برسند تا به عدد پنج برسند. واقعاً هر سازش به سمت چپ می رفت. راز ،یف این است که “سازش” همیشه در خدمت چپ است. یک تصمیم “سازش” واحد را به من نشان دهید که فقه محافظه کارانه را پیش می برد. اما هر چه بود، رابرتز فکر می کرد که او مسئول است. من به شوخی از کاگان به ،وان رئیس دادگاه واقعی یاد کردم.

دو سال چه فرقی می کند. با تصویب قاضی گینزبورگ، دیگر نیازی به رای پنجم رئیس نیست. و عدالت کاگان در تلاش برای ساختن پل ها به پایان رسیده است. جای تعجب نیست که او “خوشحال نیست”. کاگان با هدف تعدیل فشار به سمت راست به دادگاه پیوست. لارنس تریب را به یاد بیاورید نامه بدنام به پرزیدنت اوباما که گفت کاگان، به جای سوتومایور، می تواند پل هایی را برای قاضی کندی بسازد؟ اما حالا او فقط می تواند کنار بماند و تماشا کند. تمام آن سال ها که با دقت در مورد تصمیم خیره بحث می کردیم، از پنجره بیرون رفت دابز.