“مانیفست “خوب مشترک” اکنون منتشر شده است

اکنون منتشر کرده ایم م،فست “خوب مش،”، بررسی ما از قانون اساسی خوب مش، آدریان ورمول، در بررسی حقوق هاروارد. (برای پست های قبلی اینجا و اینجا را ببینید.)

اینم مقدمه:

دو محقق برجسته زم، یک «ژانر» از ادبیات – «م،فست قانون اساسی» – را توصیف ،د که «به راحتی بین تحلیل علمی یا نظری قانون اساسی و واژه‌های رایج سیاست‌های قانون اساسی روزمره قرار دارد». چنین اثری باید «بینشی فلسفی از قانون اساسی و سیاست را تشریح کند» که از نظر فکری جدی است اما «با این وجود برای مخاطبان وسیعی قابل دسترسی است». نه تنها این، بلکه باید از نظر سیاسی هم آگاه باشد تا بتواند در طول زمان یک جنبش سیاسی و قانونی را در جهت های خاص هدایت کند. با این حال، روش قانون اساسی آن، که «به‌،وان تاکتیکی برای دستیابی به یک برنامه سیاسی از آن دفاع می‌شود»، اگر به ارزش‌های آکادمیک سنتی مانند «تعهد به صراحت عمومی» نیز پایبند باشد، نمی‌تواند به ،وان یک موضوع سیاسی موفق شود. اگر سعی کند اختلاف را ت،یم کند، سیم ها نشان داده می شوند.

یکی از آن محققان، پروفسور آدریان ورمول، اکنون دست خود را در این ژانر امتحان کرده است. سه سال پیش، او اعلام کرد که اصالت‌گرایی برای تولید «رویکردی اساساً محافظه‌کارانه به قانون اساسی و تفسیر قانون اساسی» «بیش از فایده‌اش» گذشته است. در مشروطه گرایی خوب مش،، او یک م،فست جدید قانون اساسی را ارائه می دهد، که دیدگاهی فلسفی را بیان می کند که ممکن است «افراد، انجمن ها و جامعه را به طور کلی به سمت خیر عمومی هدایت کند». افسوس، سیم ها هنوز نشان می دهند.

مشروطیت خوب مش، با یک کارزار فکری و بلاغی چشمگیر همراه بوده است، و قبلاً به طور گسترده (اگر بیشتر با شک و تردید) بررسی شده است. ما در اصل شکاکانه با هم شریک هستیم، اما نگران هستیم که منتقدان کتاب هنوز تا حد استخوان کوتاهی نکرده اند. اشکال کتاب این نیست که شکلی از مشروطیت زنده را پیش می برد، خیر عمومی ناشناخته است، یا اینکه دنبال ، خیر عمومی ،وماً به نتایج نامطلوب منجر می شود. در واقع، این کتاب رشته‌های مهمی از تفکر حقوقی دوران بنیان‌گذاری و قرن نوزدهم را برجسته می‌کند، که محققان از همه رشته‌ها باید آن را در نظر بگیرند. اشکال کتاب این است که نمی تواند در سطح نظری خود را حفظ کند – چه در شرایط خاص خود و چه در مقایسه با رویکرد اصیل گرایانه ای که ادعا می کند تهدید می کند. ورمول یک متفکر بسیار عمیق است که با سنت حقوقی چندین قرن کار می کند، اما نتایج به طرز شگفت آوری سطحی هستند.

ما فکر می کنیم مشکل این است که خواسته های یک کمپین سیاسی و حقوقی و خواسته های یک نظریه قانون اساسی ی،ان نیست. اگرچه ورمول با مهارت خارق‌العاده‌ای می‌نویسد، اما نوعی از گوشت قرمز که الهام‌بخش یک حرکت است، می‌تواند در انعکاس، کمی نازک به نظر برسد. ورمول یک بار به بسیاری از دنبال کنندگان خود در توییتر یادآوری کرد “که توییتر عرصه تاریکی برای مبارزه لفظی است، نه یک سمینار آکادمیک. بر این اساس توییت کنید.” ما می ترسیم که روح عرصه تاریک اکنون به تک نگاری سرایت کرده باشد – و ابزارها و تکنیک هایی که در یک رسانه بسیار خوب عمل می کنند در رسانه دیگر معلول باشند.

با این وجود، ما کتاب را به ،وان یک چالش فکری جدی می‌گیریم، به همین دلیل است که احساس می‌کنیم مجبور به پاسخگویی هستیم. این مسئله دیگری را مطرح می کند. اگر مشروطیت خوب مش، ساده‌تر ساختار می‌شد، شاید ساده‌تر بود که استدلالش را مطرح کرد، توضیح داد که در کجا مخالفیم، و سپس شواهدی را ارائه داد که ممکن است یک موضع را در برابر موضع دیگر پشتیب، کند. درعوض، انتقال مفهوم کامل کتاب گاهی مست،م توجه دقیق به راهبردهای بلاغی آن و انتقاد مستقیم از آنچه به نظر ما به نظر می رسد ش،ت های علمی است. توجه به چنین ش،ت‌هایی می‌تواند کاملاً ساده به نظر برسد، به ویژه به این دلیل که شما، خواننده، راهی برای ارزیابی آنها ندارید، مگر اینکه خودتان کتاب را بخو،د و تصمیم بگیرید که آیا منصفانه رفتار کرده‌ایم یا خیر. اگر این محدودیت‌ها در جاهایی به لحن غیرعادی تند منجر می‌شود، از ضرورت آن عذرخواهی می‌کنیم.

در هر صورت به صورت زیر عمل می کنیم. در بخش اول، ما عقل سلیم مشروطیت خوب را با شرایط خاص خود می‌پذیریم، و استدلال می‌کنیم که این نظریه از خصومت کتاب نسبت به اصالت‌گرایی حمایت نمی‌کند، ادعاهای شگفت‌انگیز آن را در مورد نتایج برانگیخته نمی‌کند، یا حتی اصلاً توضیحی از مشروطیت ارائه نمی‌دهد. در بخش دوم، ما استدلال می‌کنیم که ایرادات اصلی آن به اصالت‌گرایی قانع‌کننده نیست و قبلاً در ادبیاتی که استناد می‌کند پاسخ داده شده است. در بخش سوم، ما تلاش می‌کنیم که استدلال‌های کتاب را به‌،وان مشارکتی در بحث‌های اصیل‌گرایانه بازسازی کنیم، هرچند که آنها را هم به‌،وان موضوع تاریخی و هم فقهی نابسامان می‌د،م. در بخش چهارم، ما اه، سیاسی ورمول و ارتباط آن‌ها با پیروان کیش کتاب را مورد بحث قرار می‌دهیم.

و نتیجه گیری:

مشروطیت خوب مش، هم یک دستاورد و هم یک ناامیدی است. در حالی که ورمول در معطوف ، مجدد توجه به سنت حقوق طبیعی آمریکا خدمات واقعی انجام می دهد، روایت او از آن سنت ممکن است به همان اندازه که روشنگر باشد گمراه کند. و در حالی که نوشته‌های پرقدرت او خوانندگان گسترده‌ای را برای او به همراه خواهد داشت و مورد تشویق قرار می‌گیرد، اما او را از تعامل دقیق با دیدگاه‌های جایگزین یا شناخت زمینه‌های مش، بالقوه باز می‌دارد. دیدگاه های مخالف متشکل از «افسانه ها»، «شبه ها»، «پچ پچ»، «وحشت»، و «خشم وحشت زده و گیج کننده» (ص 18، 34، 62، 67)، در حالی که دیدگاه های خود او به شدت، هرچند ناسازگار است. بیان. موضعی لفاظی که در آن مشروطیت عامه باید همیشه پیروز باشد، دشمنانش همیشه متلاطم و رقت انگیز باشد، بیشتر به پیشرفت سیاسی کمک می کند تا فکری.

ممکن است برخی از خوانندگان اهمیتی ندهند. آنها ممکن است از مشروطیت خوب مش، برای نتایجی که قول مجوز می دهد، یا حتی فقط برای حالت جنگی که به آنها اجازه می دهد، طرفداری کنند. ما چیزی برای گفتن به این خوانندگان نداریم: برای لابی ، نتایج مطلوب یا شروع دعواهای آنلاین، نیازی به خواندن کتاب نیست.

آنچه مشروطیت خوب مش، مدعی است به این پروژه می افزاید، یک پایه فکری دقیق است. اگر چنین بود، می‌توانست توپ علم را به جلو ببرد و برخی را متقاعد کند که نظرات خود را به اشتراک بگذارند و بقیه را م،م به اصلاح دیدگاه‌های خود در پرتو آن کند. متأسفانه، اغلب به اه، دیگر اجازه می دهد تا مانع ایجاد شوند. بنابراین، در حالی که نمی‌تو،م موفقیت کتاب را به‌،وان یک م،فست، نهضت یا دعوت به اسلحه ریشه‌یابی کنیم، اما آرزو می‌کنیم که به ،وان یک کتاب بهتر باشد.

اینجا کلیک کنید برای استراحت!